Dag 4 : somebody called him Sebastián

Gisteravond nog snel een upgrade van 12 euro genomen op de wijn, waardoor we een totaalprijs van EUR 16,00 hadden voor onze fles. Op verlof mag je al eens zot doen, onze kamer had maar EUR 45,00 gekost. Met ontbijt in natuurlijk.

We vertrokken al onder een stralende zon en blauwe lucht richting Leon, een voorziene tocht van een 60 km. Onderweg viel er weinig te beleven.  Tot op een bepaald moment Sebastian verscheen. Hij was ons gisteren al opgevallen.  Hij deed ons onmiddellijk aan iemand denken. Gehuld in een lange, losse klederen, hoofd bedekt, sandalen, lange haren, flink doorstappend steunend op een wandelstok. We passeerden hem gisteren in Sahagun, wensten hem een Bueno Camino! Zijn gezicht lichtte op en hij lachte zijn tanden bloot. Wij zochten onze stopplaats. Hij stapte door.

Deze morgen  reden we een stuk gelijk met het wandelpad en wie zagen we na vele kilometers van ver lopen ? Juist : de man met de lange klederen en het hoofddoek. We wensten hem terug Bueno Camino en reden voorbij. Het dorpje verder stopten we even voor een smoothie, bezochten een kerkje en liepen bij het buitenkomen de man tegen het lijf. We deden teken dat het reeds de derde maal was dat we hem tegenkwamen en hij lachte terug zijn tanden bloot. In zijn hand had hij een rozenkrans. Het moet een persoonsverwisseling geweest zijn. Hij kwam uit Argentinië en noemde Sébastien. Hij wandelde per dag 30-35 km op sandalen en was nu op weg van Fatima in Portugal, via Compostella en de Spaanse Noordkust, en ging door tot Lourdes. Hij vertelde ons dat het deze nacht volle maan was! Daarom ging hij overdag wat slapen om dan heel de nacht door te stappen. Zijn ogen blonken als hij praatte en hij straalde geluk uit! Op zijn rugzak stonden de plaatjes van de landen die hij reeds bezocht had, ik denk dat hij heel de wereld afgewandeld heeft. Hij heeft van bedevaarten zijn beroep gemaakt.

Spijtig dat we niet meer tijd hadden om wat te babbelen, want dit soort mensen kom je niet veel meer tegen. Hij zal ons in elk geval bij blijven want hij was het typevoorbeeld van een man waarvode tijd was blijven stilstaan.

Onder de middag een spaghetti binnen gewerkt, ideale voeding voor de coureur. We namen er nog iets bij, dat, na grondige controle, niet op de verboden lijst staat.

Dan maar de hitte trotseren, temperatuurmeter in een dorp gaf 39 graden aan, om na 75 km, dag op dag 50 jaar na Armstrong in Leon te landen. Zij waren wel op de maan geland, voor alle duidelijkheid. 

Morgen rustdag en gaan we als toeriste, met de fiets Leon verkennen.

We zijn nog altijd overtuigd dat we klaar zijn voor het zwaardere werk dat er nu aankomt.

We worden ook gemotiveerd door de leuke reacties die we ontvangen. Alleen vrezen we dat opgeven niet meer tot de mogelijkheden behoort met al die ogen op ons gericht. Maar deugd doet jullie vele reacties wel.