Dag 3 : te vroeg, te laat, ook dit is Camino

Vandaag liep alles op wieltjes. Een gezellige tocht, door de natuur.  We volgen de 15 km lange grindweg via romano en komen er zonder kleerscheuren door. Op het einde van de piste kwamen we als bij wonder op een aangenaam terras. We kwamen een koppel Belgische stappers tegen. Ze waren van thuis vertrokken en al geruime tijd onderweg. De man was MS patiënt en de Spaanse warmte zorgde voor minder pijn. We zagen hem later vertrekken met rugzak tot boven zijn hoofd beladen.

Onze koffie was nog niet besteld of er kwam een Nederlands koppel aanschuiven in de schaduw van onze tafel.  De man was een oud Rotariër, dat schept een band. Hij vertelde over een vorige Compostella tocht die hij als fundraising project had georganiseerd en over de opbrengst van EUR 65.000,00. Na 2 koffies vonden we het nodig om onze tocht verder te zetten. De tocht verliep zo vlot dat onze 50 km er al opzaten rond 13 uur. Op zoek naar ons hotel in het dorp, kwamen we West Vlaamse vrouw tegen die in maart vertrokken was bij haar thuis met Reims als einddoel. In de Camino sfeer geraakt en doorgestapt tot Sahagun.  Ze had de beslissing genomen om er mee te stoppen vandaag om dat er meer jongeren op pad zijn en de sfeer anders...  Na korte gezellige babbel over de motieven verlieten we haar richting terras centrum dorp. We bestelden een pint, geen bier, het was Amstel, en iets verder zaten onze Nederlandse vrienden iets te eten. Ze vroegen aan te schuiven en vertelden over hun Compostella ervaringen. Ze werken 1 week als vrijwilliger in het Compostella genootschap in Saint Jean Pied de Port. Ze maken diverse verhalen mee waarom iemand de Compostella tocht doet. Onze vriend vatte samen, dat een mens crasht als hij 2 problemen terzelfder tijd moet oplossen.  Een andere wijsheid die hij met ons deelde bestaat uit de verklaring voor een lang huwelijksleven : een zeer kort geheugen (van de man).

Tegen half 4 was het de bedoeling naar ons hotel te trekken. Dat bleek op 9 km van centrum te liggen en weg van de Compostella route, een 30 min fietsen. De niet geplande fietstocht doorheen niemandsland bracht ons bij ons hotel. Parkeerplaats genoeg. Deur op slot. En reeds geruime tijd op de plantengroei afgaand. Google leerde ons dat in nabije omgeving geen hotel te bespeuren valt. Hotels, al dan niet beschikbaar, in dorp van waar we kwamen. In volle vaart richting dorp om na 26 km om 18h15 onderdak te vinden in hotel. De mensen aan het onthaal zijn vriendelijk, we hebben een bed en een douche. Wat kan een mens gelukkig worden wanneer dat wordt voorgesteld!

Wat gepland stond als onze kortste rit is de voorlopig langste geworden. 

We gaan richting Leon, waar een rustdag is voorzien en waarna het ernstigere werk begint.   De dag stond in het teken van lief en leed, eerst besproken om dan te ondergaan.  Ook dat is Camino!