Dag 10 : over de top

Na stevig ontbijt, moesten we vandaag de top van de Cebreiro nog verteren.  Een rit naar de top van de berg die als scheidsrechter optreedt tussen 2 dalen, enerzijds Leon en anderzijds Galicië.  De wetenschap dat de lange afstandsklimmen na vandaag achter de rug zijn, gaf moed. Dat de temperatuur lager was dan gisteren en dat er stevige wind stond en deze keer wind op kop, bracht ons met onze voetjes op de grond.  

Onze sympathieke hoteluitbater drukte ons nog eens op het hart dat we op de top van de Cebreiro zeker moesten halt houden. Hij wist niet dat het voordeel van per fiets een berg op te rijden er in bestaat dat je niet te snel iets voorbij bent. En toch waren we er even voorbij, niet dat de snelheid te hoog lag, maar omdat het niet goed aangegeven staat.  En de fietsers zijn soms benadeeld, zoals nu, want de stappersroute kwam van een andere kant.  

Na een korte ommekeer, en supplementair stukje bergop, kwamen we aan een préromaans kerkje dat nog in zeer goede staat bewaard is gebleven (dateert uit 10 eeuw).  Het was behoorlijk druk, een 10 tal nonnetjes die op doortocht waren, lieten ons delen in de koorgezangen, voor deze gelegenheid ingestuurd, dachten wij, maar misschien ook niet.

Tegenover het kerkje staan Keltische huisjes, in natuursteen opgetrokken, met een strooien dak.  Deze huisje worden quasi half ingegraven, verscholen in de aarde, om zo beter de felle wind en zware klimatologische weersomstandigheden, die op de top van de berg kunnen voorkomen, te weerstaan. Koffie gedronken in de zon en eveneens verscholen van de wind. Zonder ons in te graven weliswaar. Niettegenstaande de drukte, is het daar zo rustig dat je de tijd vergeet. We moesten door want we waren nog maar 5 km ver. Er wachtten ons nog 25 km, waarvan 13 zware en 12 afdaling richting Triacastela, overnachtingsplaats van dienst.

Alle routes die leiden naar Compostella zijn in dezelfde pijp terecht gekomen en dat voel je aan de drukte. Er zit veel jeugd op de trajecten en dat voel aan de tussentijdse feestjes die vanaf de middag worden gebouwd. Een groep Spaanse jongeren hebben deze middag in het baanrestaurant tegenover onze stopplaats een Tomorrowland geïmproviseerd.  Zelfs in die mate dat ze het Nederlandse volkslied begonnen spelen. De Nederlandse mee-eter, die we paar km eerder waren tegengekomen, ging bijna los uit de bol op zijn 65 jaar. Hij was 5 weken geleden in Nederland vertrokken, na zijn zaak te hebben verkocht en zich in pensioenmodus te hebben gemanoeuvreerd.  Zijn vrouw werkt nog, dus die man heeft een zee van tijd. In zijn actief leven begeleidde hij bedrijven en medewerkers om burn out te voorkomen en, desgevallend, te verhelpen. Het is waarschijnlijk om te vermijden dat hij zelf slachtoffer werd, dat hij op de fiets is gesprongen is.

Morgen hebben we 50 km op programma staan, met een op en neer parcours.  Maar zo blijft het tot we, hopelijk, donderdag in Compostella zullen aankomen.